press

De Standaard, October 2003, Maarten Beirens

Louis Andriessen : Hoketus

De kracht van het Transit-festival in Leuven, het jaarlijkse luik nieuwe muziek van het Festival van Vlaanderen Vlaams-Brabant, is de geconcentreerde manier waarop op één weekend een centraal thema of een componist van verschillende kanten wordt belicht. Met de keuze voor minimal music legde Transit dit jaar de vinger aan de pols. Hoewel deze stijl (en haar vele uitlopers) steeds wel op een levendige interesse van een breed publiek heeft kunnen rekenen, lijkt minimal music tegenwoordig gegeerder dan ooit, denk maar aan de recente reünie van Maximalist.

De keuze voor voornamelijk radicale werken uit de beginperiode van boegbeelden als Steve Reich, Philip Glass, La Monte Young en natuurlijk centrale gast Louis Andriessen, toonde dat meer dan dertig jaar na het ontstaan deze muziek een soort van revival beleeft. De meewarigheid waarmee het muzikale establishment in de jaren '70 de minimalisten bekeek, heeft plaats gemaakt voor een nieuwe appreciatie.

Het thema ,,Minimal music uit de Lage Landen'' was opgehangen aan de Nederlander Louis Andriessen, van wie er elk concert wel werk op het programma stond, inclusief een wereldcreatie, Haags Hakkûh voor twee piano's, dat de perfecte opmaat bleek voor zijn meest vitale minimalistische werk Hoketus . Het programma bouwen rond Andriessen, met in zijn kielzog ook enkele Vlaamse componisten die door minimalisme zijn beïnvloed (Goeyvaerts, Geysen, Hus), illustreerde hoe in deze streken de invloeden van minimalisme een eigen invulling, een eigen dynamiek en een unieke kwaliteit hebben gekregen.

Transit koos een veelzijdige aanpak van het thema: het blokfluitkwartet Apsara demonstreerde hoe minimal music in het blokfluitrepertoire ,,incontournable'' is geworden, met als tegengewicht een creatie van Moritz Eggert. Ictus demonstreerde zijn affiniteit met de muziek van Steve Reich en gaf er een zinderende, gretige versie van Andriessens emblematische Hoketus bovenop.

Het absolute hoogtepunt van het festival hadden we dan echter al achter de rug, want de bravoure waarmee Ictus het hondsmoeilijke Hoketus van Andriessen bracht, was adembenemend. Hier viel ook het hardst op dat er een levendige interesse is, zelfs voor de meest rigoureuze composities. Een volle zaal, waarvan zeker de helft amper geboren was toen Andriessen het stuk componeerde, ging voor Hoketus uit de bol.

FR

Le thème "Minimal Music aux Pays-Bas" était dédié au Néerlandais Louis Andriessen. Chaque concert lui réservait au moins une oeuvre, dont une création mondiale : Haags Hakkûh _pour deux pianos, parfait prologue à la présentation de son oeuvre la plus bouillonnante, _Hoketus. (...)

Ictus, après avoir démontré son affinité avec la musique de Steve Reich, clôtura le concert par une version vibrante et emportée de la pièce emblématique d'Andriessen (...) Sommet absolu du festival. L'aplomb avec lequel Ictus a présenté cette oeuvre hyper-difficile était époustouflant. Démonstration était faite qu'il existe un enthousiasme intact pour les compositions radicales et rigoureuses : une salle pleine, dont la moitié n'était pas née lors de la création d'Hoketus, s'est déchaînée.